poniedziałek: nieczynne
wtorek – piątek: 9.00-16.30
sobota – niedziela: 10.00-17.30
więcej informacji
Herbarium
Gromadzenie zbiorów botanicznych we Wrocławiu rozpoczyna sie w roku 1821, kiedy to Treviranus (dyrektor Ogrodu Botanicznego w latach 1815–1830) założył pierwszy wrocławski zielnik – Herbarium horti botanici Vratislaviensis. W zielniku tym gromadzono zasuszone okazy roślin sprowadzanych z zagranicy i hodowanych w Ogrodzie. W miare upływu lat zielnik rozrastał sie także dzieki darowiznom, zakupom, specjalnym ekspedycjom naukowym oraz wymianie z innymi ośrodkami naukowymi.
Kolejny Dyrektor Ogrodu Botanicznego H.R. Goeppert, zapoczątkował również gromadzenie w latach 50-tych tegoż wieku botanicznej kolekcji muzealnej. Należały do niej wszystkie fragmenty roślin, które nie mieściły się na arkuszach zielnikowych i których nie dało się, przechowywać w herbarium. Do zbiorów muzealnych Goeppert zaliczał większych rozmiarów liście, kwiatostany, owoce, nasiona, korzenie, fragmenty pni, ich przekroje oraz surowce farmaceutyczne i inne surowce pochodzenia roślinnego, takie jak papier, sznury, szmaty, włókna, wosk itp., pochodzące z różnych stref klimatycznych.
W roku 1878 powstaje drugie muzeum, gdzie eksponowano fragmenty skamieniałych pni kopalnych drzew (do dziś prezentowane w Ogrodzie Botanicznym UWr). Największy rozwój Zielnika Ogrodu Botanicznego przypada na okres przełomu wieku XIX i XX, kiedy dyrektorem Ogrodu Botanicznego był Ferdynand Pax (senior). W tym czasie wpłynęło wiele nowych materiałów zebranych przez niemieckich badaczy w czasie ekspedycji naukowych do Afryki i Azji. Tuż przed II-gą wojną światową zbiory Zielnika liczyły 600 000 arkuszy. Równolegle do Zielnika Ogrodu Botanicznego rozwijał się Zielnik Śląski, gromadzony przez członków założonego w 1809 roku towarzystwa – Schlesische Gesellschaft für Vaterländische Cultur. Towarzystwo to działało przez 130 lat i jego dorobkiem jest Zielnik Śląski, który w 1935 roku liczył ponad 80 000 arkuszy. Jesienią 1944 roku wszystkie zbiory należące do obu Zielników ewakuowano w odległe dzielnice Wrocławia lub do różnych miejscowości Dolnego Śląska. Odszukano je dopiero w latach 1946–1947, wcześniej jednak zniszczeniu uległa znaczna część kolekcji, szacowana na 60%. W zniszczonej części materiału znajdowała się duża liczba typów różnych grup roślin.
Po połączeniu obu kolekcji powstał Zielnik Instytutu Botaniki Uniwersytetu Wrocławskiego, który następnie wszedł w skład Muzeum Przyrodniczego. W okresie powojennym uporządkowano i ponownie skatalogowano odzyskaną część kolekcji zielnikowej oraz zachowaną część muzealnej kolekcji botanicznej.
Cały czas Zielnik uzupełnia też swoją kolekcję poprzez wymianę z instytucjami zagranicznymi oraz gromadzenia własnych zbiorów zielnikowych na terenie całego kraju. Obecnie szacujemy, że udało nam się odtworzyć liczebny stan posiadania sprzed II-giej wojny światowej. W chwili obecnej Zielnik dysponuje kolekcją zawierającą:
Ważniejsze kolekcje zielnika: C.G. Baenitz (Europa, Ameryka), J. Bornmüller – (rośliny zarodnikowe), H. Handel-Mazzetti (Chiny), F.K. Karo (Polska), A. Krawiec (Śląsk), H. Krzemieniewska (Myxomycetes, Polska), K. A. Lauterbach (50 000 arkuszy, w tym wiele typów z obszaru Filipin, Nowej Gwinei, Nowej Zelandii i Australii), K. G. Limpricht (Bryophyta, Śląsk), F. Pax (Tatry), G.L. Rabenhorst (rośliny zarodnikowe Europy), F. Reinecke (Samoa), B. Schröder (rośliny zarodnikowe, Afryka Wschodnia, Śląsk), J. Schroeter (Fungi, Myxomycetes, Śląsk), T. Schube (Śląsk), de Thümen (Fungi), J.E. Tilden (glony, Ameryka), R. Uechtritz (Śląsk), H. Winkler (Afryka Wschodnia), G. Zenker (Kamerun). Kolekcje podzielone są na:
Opiekunowie kolekcji:
dr hab. Krzysztof Świerkosz
krzysztof.swierkosz@uwr.edu.pl
dr Marek Halama
marek.halama@uwr.edu.pl
dr Ewa Lenard
ewa.lenard@uwr.edu.pl
